چکیده:
رشد سریع شهرنشینی در دوران معاصر ضرورت و نیاز روانی انسان را به حضور در فضاهای باز افزایش داده است. یکی از مهمترین اصول طراحی فضاهای باز توجه به آسایش حرارتی در جهت ارتقای
کیفیت فضا و جلب رضایت بیشتر کاربران است. عوامل متعددی بر کیفیت آسایش حرارتی فضاهای باز اثر میگذارند که، در این میان، سایه اندازی یکی از مهمترین آنهاست.
این پژوهش به بررسی تأثیر سایه بر آسایش حرارتی دانشجویان دانشگاه صنعتی شاهرود در فصل گرم سال اختصاص دارد. بدین منظور، مطالعات میدانی شامل اندازه گیری پارامترهای اصلی اقلیمی و همچنین ارزیابی احساس حرارتی دانشجویان با استفاده از پرسشنامههای آسایش حرارتی به صورت همزمان در چهار نقطه از محیط دانشگاه شامل سایۀ پوشش گیاهی، سایۀ ساختمان، سایۀ سایه بان افقی (پارکینگ،) و آفتاب صورتگرفته است.
در این پژوهش از دمای معادل فیزیولوژیکی ()PET شاخص آسایش حرارتی دانسته شده است. مقدار PETخنثی ۲۱/۹°C و بیشترین مقدار در محدودۀ آسایش ۲۶/۹°C ،PETبرای این مطالعه به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان میدهد ارتباط معناداری میان موقعیت و آسایش حرارتی وجود دارد. سایۀ پوشش گیاهی با رضایت بیش از ٪۸۰کاربران، محیط حرارتی قابلقبولی را ایجاد کرده و پس از آن، سایۀ پارکینگ و سایۀ ساختمان نیز برای اکثر افراد حاضر در این محیطها رضایت از محیط را فراهم کرده است؛ درحالیکه نامطلوبترین شرایط حرارتی در موقعیت آفتاب رخ میدهد.
در موقعیتهای دارای سایه مقدار PETو همچنین تنش های حرارتی در فصل گرم و روزهای آفتابی کاهش مییابند و این موجب افزایش سطح و ساعات آسایش در طی روز میشود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که ایجاد سایه و مسدود کردن تابش مستقیم خورشید با استفاده از پوشش گیاهی یا عناصر مصنوع تا حد زیادی میتواند شرایط آسایش حرارتی فضای باز را در فصل گرم بهبود بخشد.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.